© Avropa Şurası/Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsi, 2012. Bu tərcümə Avropa Şurasının İnsan Hüquqları üzrə Etibar Fondunun dəstəyi ilə həyata keçirilib (www.coe.int/humanrightstrustfund). Məhkəmə tərcüməyə görə heç bir məsuliyyət daşımır. Əlavə məlumat almaq üçün bu sənədin sonunda verilmiş müəllif hüququna dair tam məlumata baxın.
© Council of Europe/European Court of Human Rights, 2012. This translation was commissioned with the support of the Human Rights Trust Fund of the Council of Europe (www.coe.int/humanrightstrustfund). It does not bind the Court. For further information see the full copyright indication at the end of this document.
© Conseil de l’Europe/Cour européenne des droits de l’homme, 2012. La présente traduction a été effectuée avec le soutien du Fonds fiduciaire pour les droits de l’homme du Conseil de l’Europe (www.coe.int/humanrightstrustfund). Elle ne lie pas la Cour. Pour plus de renseignements veuillez lire l’indication de copyright/droits d’auteur à la fin du présent document.
İKİNCİ BÖLMƏ
BUKTA və BAŞQALARI MACARISTANA qarşı İŞİ
(25691/04 saylı Ərizə)
QƏRAR
Bu qərarda 25 sentyabr 2007-ci ildə Məhkəmə Qaydalarının 81-ci qaydasına əsasən düzəlişlər edilib
STRASBURQ
17 iyul 2007
QƏTİ QƏRAR
17/10/2007
Bukta və Başqaları Macarıstana qarşı işində,
İnsan Hüquqları üzrə Avropa Məhkəməsinin (İkinci Seksiya) Palatası hakimlər:
Françoise Tulkens, Sədr,
András Baka,
Ireneu Cabral Barreto,
Vladimiro Zagrebelsky,
Antonella Mularoni,
Danutė Jočienė,
Dragoljub Popović, hakimlər,
və Sally Dollé, Seksiya Katibi,
ibarət tərkibdə 26 iyun 2007-ci ildə qapalı müşavirə keçirməklə həmin tarixdə aşağıdakı qərarı qəbul edib.
PROSEDUR
1. Bu iş İnsan Hüquqlarının və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi haqqında Konvensiyanın 34-cü maddəsinə əsasən üç Macarıstan vətəndaşı, xanım Dénesné Bukta, cənab Ferdinánd Laczner və cənab Jánosné Tölgyesinin (“ərizəçilər”) Macarıstana qarşı 13 aprel 2004-cü ildə verdiyi şikayət (25691/04 saylı) əsasında başlanıb.
2. Ərizəçiləri Məhkəmə qarşısında Budapeştdə fəaliyyət göstərən vəkil cənab L. Grespik təmsil edirdi. Macarıstan hökumətini (“Hökumət”) Ədliyyə və Hüquq Mühafizə Nazirliyinin təmsilçisi cənab L.Hötzl təmsil etdi.
3. Ərizəçilər iddia etdilər ki, onların dinc toplantısını polis Konvensiyanın 10-cu və 11-ci maddələrini pozmaqla dağıdıb.
4. 4 sentyabr 2006-cı ildə Məhkəmə şikayət barədə Hökuməti məlumatlandırmaq qərarına gəlib. Konvensiyanın 29-cu maddəsinin 3-cü bəndinə əsasən şikayətin mahiyyətinə onun qəbuledilənliyi ilə eyni vaxtda baxılması qərara alındı.
FAKTLAR
5. Ərizəçilər müvafiq olaraq 1943-cü, 1945-ci və 1951-ci illərdə Budapeştdə anadan olmuş Macarıstan vətəndaşlarıdır.
A. İşin halları
6. İşin halları tərəflərin təqdim etdikləri məlumatlar əsasında aşağıdakı kimi ümumiləşdirilə bilər.
7. 1 dekabr 2002-ci ildə Rumıniya Baş Naziri Budapeştə rəsmi səfər etdi və Rumıniyanın milli bayramı münasibəti ilə qəbul təşkil etdi. Həmin milli gün 1918-ci ildə Gyulafehérvár qurultayında vaxtilə Macarıstana məxsus olan Transilvaniyanın Rumıniyaya verilməsinin elan edildiyi tarixdir.
8. Macarıstanın Baş Naziri qəbula qatılmaq qərarı verdi və bu barədə ictimaiyyətə qəbuldan bir gün əvvəl məlumat verdi.
9. Ərizəçilər Gyulafehérvár Milli Qurultayının Macarıstan tarixinə mənfi təsiri ilə bağlı Macarıstan Baş Nazirinin qəbula qatılmaqdan çəkinməli olduğunu hesab edirdilər. Buna görə də onlar Budapeştdə qəbulun keçirildiyi Kempinski Otelinin qarşısında nümayiş təşkil etmək qərarına gəldilər. Onlar polisi öz niyyətləri haqqında məlumatlandırmadılar.
10. 1 dekabr 2002-ci il tarixində günün ikinci yarısı ərizəçilər də daxil olmaqla təqribən 150 nəfər otelin qarşısına toplandı. Polis də orda idi. Orda güclü səs-küy eşidildikdən sonra polis toplantını qəbulun təhlükəsizliyinə risk törətməsini iddia etməklə dağıtmaq qərarına gəldi. Polis nümayişçiləri otelin yaxınlığındakı parka tərəf hərəkət etməyə məcbur etdi və nümayişçilər bir müddət sonra dağılışdılar.
11. 16 dekabr 2002-ci ildə ərizəçilər polisin hərəkətlərindən məhkəməyə şikayət etdilər və Pest Mərkəzi Rayon Məhkəməsindən polisin hərəkətlərini qanunsuz elan etməsini xahiş etdilər. Onlar bildirdilər ki nümayiş tamamilə dinc olub və onların yeganə məqsədi fikirlərini ifadə etmək olub. Bundan başqa ərizəçilər bildirdilər ki toplaşmaq hüququ ilə bağlı (Toplaşmaq haqqında) 1989-cu il tarixli 3 saylı Qanunun tələb etdiyi kimi polisi üç gün öncədən nümayiş haqqında məlumatlandırmaq mümkün olmayıb, çünki Baş Nazir dəvətə qatılmaq niyyətini ancaq qəbuldan bir gün əvvəl bildirib.
12. 6 fevral 2003-cü ildə rayon məhkəməsi ərizəçilərin iddiasını təmin etmədi. Hadisənin halları ilə bağlı məhkəmə qeyd etdi ki nümayiş kiçik partlayış səsi eşidildikdən sonra dağıdılıb.
13. Rayon məhkəməsi həmçinin qeyd etdi ki nümayişin keçirilməsinə səbəb olmuş hadisə ondan cəmi bir gün əvvəl baş veribsə, planlaşdırılan nümayişlə bağlı polisi məlumatlandırmaq üçün nəzərdə tutulmuş üç gün müddətinə əməl etmək mümkün deyil. Məhkəmənin qənaətinə görə Toplaşmaq haqqında Qanundakı mümkün qüsurları məhkəmə düzəldə bilməz. Bu səbəbdən bu tipli toplantılar haqqında polisi məlumatlandırmaq vəzifəsi bütün növ nümayişlərə, o cümlədən planlaşdırılmamış nümayişlərə də aiddir. Məhkəmə həmçinin qeyd etdi ki bu tip tədbirlərlə bağlı daha dəqiq və təfsilatlı tənzimləməyə ehtiyac ola bilər, amma bu, məhkəmənin deyil qanunverici orqanın vəzifəsidir.
14. Məhkəmə həmçinin qeyd etdi ki ictimai yerlərdə keçirilən toplantılar barədə polisi öncədən məlumatlandırmaq vəzifəsi ictimai marağı və başqa şəxslərin haqlarını, yəni nəqliyyatın sərbəst hərəkəti və hərəkət etmək azadlığını qorumağa xidmət edir. O müəyyən etdi ki nümayişin təşkilatçıları polisi məlumatlandırmağa cəhd belə etməyiblər. Rayon məhkəməsi daha sonra qeyd etdi:
“…qüvvədə olan yerli qanunvericiliyə əsasən, toplantının dinc olması faktı özlüyündə polisi məlumatlandırmaq vəsifəsindən azad etmir. … Məhkəmə toplantının qanuni və ya qeyri-qanuni olması məsələsinə baxmayıb, çünki xəbərdarlığın edilməməsi həmin toplantını per se qanunsuz edir və buna görə də cavabdeh Toplaşmaq haqqında Qanunun 14-cü maddəsinin 1-ci bəndinə əsasən, qanuni olaraq bu toplantını dağıdıb.”
15. Ərizəçilər apellyasiya şikayəti verdilər. 16 oktyabr 2003-cü ildə Budapeşt Regional Məhkəməsi birinci instansiya məhkəməsinin qərarını qüvvədə saxladı. O, rayon məhkəməsinin qətnaməsindəki əsaslandırma hissəsinə dəyişiklik etdi və milli qanunvericilikdəki mümkün qüsurlarla bağlı qeydlərə toxunmadı. Bundan başqa digər mənbələrlə yanaşı Məhkəmənin təcrübəsinə və Konstitusiya Məhkəməsinin 55/2001 (Xİ. 29.) saylı qərarına istinadən Regional Məhkəmə aşağıdakını müəyyən etdi:
“… daxili qanunvericilik normalarının tətbiqində yanaşma budur ki xəbərdarlıq etmək vəzifəsindən istisna yoxdur və bu səbəbdən “xəbərdarlıq edilmiş” toplantılarla “planlaşdırılmamış” toplantılar arasında fərq yoxdur; sonuncu yuxarıda göstərilmiş xəbərdar etmək vəzifəsi yerinə yetirilmədiyinə görə qanunsuzdur.
16. Beləliklə də Regional Məhkəmə müəyyən etdi ki ərizəçilərə tətbiq edilmiş məhdudiyyətlər zəruri və proporsional olub.
17. Ərizəçilər şikayətlərinin araşdırılması xahişi ilə Ali Məhkəməyə müraciət etdi və məhkəmə 24 fevral 2004-cü ildə şikayəti mahiyyəti üzrə araşdırmaqdan o əsasla imtina etdi ki şikayət Mülki Prosessual Məcəllənin müvafiq maddələri ilə ratione materiae uyğun olmayıb.
B. Müvafiq daxili qanunvericilik
18. Konstitusiyanın 62-ci maddəsi dinc toplaşmaq azadlığını nəzərdə tutur və onun azad həyata keçirilməsinə təminat verir.
19. Toplaşmaq haqqında Qanunun 6-cı maddəsi tələb edir ki toplantı tarixindən azı üç gün öncə polisə məlumat verilməlidir.
20. Toplaşmaq haqqında Qanunun 14-cü maddəsinin 1-ci bəndi polisin öncədən xəbər verilməmiş istənilən toplantını dağıtmasını (feloszlatja) tələb edir.
21. Toplaşmaq haqqında Qanunun 14-cü maddəsinin 3-cü bəndi müəyyən edir ki toplantı dağıdılıbsa, onun iştirakçıları on beş gün ərzində məhkəməyə müraciət edə bilərlər.
HÜQUQİ MƏSƏLƏLƏR
I. KONVENSİYANIN 11-Cİ MADDƏSİNİN İDDİA OLUNAN POZUNTUSU
22. Ərizəçilər şikayət etdilər ki Konvensiyanın 11-ci maddəsi pozulmaqla onların dinc toplantısı yalnız öncədən xəbərdarlıq edilmədiyi üçün dağıdılıb. Konvensiyanın 11-ci maddəsində qeyd olunub:
“1. Hər kəsin dinc toplaşmaq azadlığı vardır…
2. Bu hüquqların həyata keçirilməsinə …iğtişaşın və cinayətin qarşısını almaq….və ya digər şəxslərin hüquq və azadlıqlarının müdafiəsi üçün qanunla nəzərdə tutulmuş və demokratik cəmiyyətdə zəruri olanlardan başqa, heç bir məhdudiyyət qoyula bilməz…”
A. Qəbuledilənlik
23. Məhkəmə müəyyən edir ki ərizə Konvensiyanın 35-ci maddəsinin 3-cü bəndi baxımından açıq-aşkar əsassız deyil. Ərizənin qəbuledilməyən elan edilməsi üçün heç bir başqa əsas da yoxdur. Bu səbəbdən ərizə qəbuledilən hesab edilməlidir.
B. Mahiyyət
1. Dinc toplaşmaq azadlığının həyata keçirilməsinə müdaxilə olubmu
24. Hökumət Ərizəçinin 11-ci maddədəki qarantiyalara istinad edə bilməsini mübahisələndirmədi və eyni zamanda nümayişin dağıdılmasının ərizəçinin toplaşmaq azadlığına müdaxilə olduğunu inkar etmədi. Məhkəmə başqa nəticəyə gəlmək üçün əsas görmür. Hökumət bildirdi ki 11-ci maddənin ikinci bəndinə əsasən müdaxiləyə haqq qazandırmaq olar.
2. Müdaxilənin əsaslandırılmış olması
25. Bu səbəbdən müəyyən olunmalıdır ki şikayət olunan sanksiya qanunla nəzərdə tutulubmu, 2-ci bənddəki bir və ya bir neçə qanuni maraqlardan irəli gəlibmi və bu məqsədlərə nail olmaq üçün demokratik cəmiyyətdə zəruri olubmu.
(a) Qanunla nəzərdə tutulma
26. Ərizəçinin toplaşmaq azadlığına qoyulmuş məhdudiyyətin Toplaşmaq Azadlığı haqqında Qanunun mətni anlaşıqlı olan 14-cü maddəsinə əsaslanması ilə bağlı tərəflər arasında fikir ayrılığı olmayıb. Bu səbəbdən gözlənilənlik tələbi təmin olunub. Məhkəmə tərəflərin mülahizələrindən kənarlaşmağa əsas görmür.
(b) “Legitim məqsəd”
27. Ərizəçilər bu məsələni qaldırmayıblar.
28. Dövlət bildirib ki ictimai yerlərdə dinc toplaşmaq azadlığına qoyulan məhdudiyyətlər başqalarının hüquqlarını, məsələn, hərəkət etmək azadlığı və ya nəqliyyatın normal hərəkətini qorumağa yönəlib.
29. Onlar əlavə olaraq bildirdilər ki toplaşmaq azadlığı sadəcə dövlətin müdaxilə etməmək vəzifəsi ilə məhdudlaşa bilməz. Müəyyən hallarda toplantının dincliyini qorumaq üçün pozitiv tədbirlər görülməlidir. Buna görə də üç günlük müddət polisə, inter alia, öz fəaliyyətini başqa hakimiyyət orqanları ilə koordinasiya etmək, polis qüvvələrini səfərbər etmək yerləşdirmək, yanğınsöndürənlər briqadasının sahədə olmasını təmin etmək, müvafiq ərazinin maşınlardan təmizlənməsini təmin etmək üçün zəruridir. Onlar diqqəti o fakta da cəlb ediblər ki eyni yer və eyni vaxtda nümayiş keçirmək haqqında birdən çox təşkilat hakimiyyəti xəbərdarlıq etsəydi, əlavə danışıqlar aparmaq zəruri ola bilərdi.
30. Yuxarıdakıları nəzərə almaqla Məhkəmə şikayət edilən tədbirin hüquq pozuntusunun qarşısını almaq və başqalarının hüquqlarını qorumaq kimi legitim məqsədlər güddüyünü bildirir.
(b) Demokratik cəmiyyətdə zərurilik
31. Ərizəçilər bildirdilər ki onların planlaşdırılmamış (təsadüfi) nümayişi dinc xarakterli idi və Toplaşmaq haqqında Qanunun 14-cü maddəsinə əsasən yalnız polisin öncədən xəbərdarlıq almaması əsası ilə dağıdılıb. Kiçik partlayışın eşidilməsi faktına görə bu tədbirin dağıdılmasına haqq qazandırmaq olmaz, əks təqdirdə polis əlavə əsaslandırma gətirmədən bu əsaslarla istənilən toplantını dağıda bilər.
32. Hökumət bildirdi ki ərizəçilərin toplantısı öncədən xəbərdarlıq edilmədiyinə görə deyil, polisin Kempinski Otelində olan dövlət rəsmilərinin təhlükəsizliyinə risk kimi qiymətləndirdiyi partlayışın baş verməsinə görə dağıdılıb.
33. Məhkəmə 11-ci maddənin 2-ci bəndinin Dövlətlərə toplaşmaq azadlığı hüququnun həyata keçirilməsinə “qanuni məhdudiyyətlər” qoymağa icazə verdiyini bildirir.
34. Məhkəmə müəyyən edir ki hadisələrin qanuni olub-olmaması ilə bağlı yerli məhkəmələrin qətnamələrində ərizəçilərin toplantısının dağıdılması üçün hüquqi əsas kimi öncədən xəbərdarlığın verilməməsi göstərilib. Məhkəmələr polisin hərəkətlərini qanuni elan edən qərarlarında yalnız bu arqumentə istinad ediblər və işin başqa hallarını, xüsusilə də toplantının dinc xarakterini nəzərə almayıblar.
35. Məhkəmə vurğuyır ki, toplantılar üçün öncədən icazə prosedurunun olması normal halda bu hüququn mahiyyətinə xələl gətirmir (bax Rassemblement Jurassien and Unité Jurassienne v. Switzerland, no. 8191/78, Commission decision of 10 October 1979, Decisions and Reports 17). Amma bu işdə Baş Nazirin qəbula qatılmaq istəyi haqqında ictimaiyyəti vaxtında məlumatlandırmaması ərizəçiləri ya ümumiyyətlə dinc toplaşmaq azadlığını həyata keçirməkdən imtina etmək və ya inzibati tələblərin əksinə olaraq onu həyata keçirmək seçimi ilə üz-üzə qoyub.
36. Məhkəmə hesab edir ki siyasi hadisəyə nümayiş formasında cəld reaksiya verilməsinə haqq qazandıra biləcək xüsusi hallarda davam etməkdə olan və iştirakçıların qeyri-qanuni hərəkətlərə yol vermədiyi dinc toplantının yalnız öncədən xəbərdarlıq olmadığı üçün dağıdılması qərarı dinc toplaşmaq azadlığının qeyri-mütənasib məhdudlaşdırılması sayılır.
37. Bununla bağlı Məhkəmə qeyd edir ki kiçik qayda pozuntuları istisna olmaqla ərizəçilərin ictimai qaydaya təhlükə törətməsinə dair sübut yoxdur və ictimai yerdə keçirilən toplantılarda kiçik qayda pozuntularının olması təbiidir. Məhkəmə vurğulayır ki “nümayişçilər zorakılıq aktları törətməyibsə, Konvensiyanın 11-ci maddəsi ilə təminat verilən toplaşmaq azadlığının mahiyyətini tamamilə itirilməməsi üçün dövlət səlahiyyətli şəxslərinin dinc toplantılara qarşı müəyyən dərəcədə tolerantlıq göstərməsi önəmlidir. (bax, Oya Ataman v. Turkey, no. 74552/01, §§ 41 42, ECHR 2006-XIV)
38. Yuxarıdakı əsasları nəzərə almaqla, Məhkəmə ərizəçilərin dinc toplantısının dağıdılmasının müvafiq məqsədlərə çatmaq naminə demokratik cəmiyyətdə zəruri olmadığını müəyyən edir.
39. Müvafiq olaraq Konvensiyanın 11-ci maddəsi pozulub.
II. KONVENSİYANIN 10-CU MADDƏSİNİN İDDİA EDİLƏN POZUNTUSU
40. Ərizəçilər Konvensiyanın 10-cu maddəsinə istinad etdilər:
“1. Hər kəs öz fikrini ifadə etmək azadlığı hüququna malikdir. Bu hüquqa öz rəyində qalmaq azadlığı, dövlət hakimiyyəti orqanları tərəfindən hər hansı maneə olmadan və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, məlumat və ideyaları almaq və yaymaq azadlığı daxildir…
2. Bu azadlıqların həyata keçirilməsi …iğtişaşın və ya cinayətin qarşısını almaq, …digər şəxslərin hüquqlarının müdafiəsi üçün …qanunla nəzərdə tutulmuş və demokratik cəmiyyətdə zəruri olan müəyyən rəsmiyyətə, şərtlərə, məhdudiyyətlərə və ya sanksiyalara məruz qala bilər.”
41. Məhkəmə hesab edir ki Konvensiyanın 11-ci maddəsinin pozulmasını tanıdığına görə, bu işin halları çərçivəsində (bax, yuxarıda 39-cu bənd) ərizəçinin 10-cu maddəyə istinadən verdiyi şikayəti ayrılıqda araşdırmağa ehtiyac yoxdur (bax, Ezelin v. France, 26 April 1991, § 35, Series A no. 202).
III. KONVENSİYANIN 41-Cİ MADDƏSİNİN TƏTBİQİ
42. Konvensiyanın 41-ci maddəsi nəzərdə tutur:
Əgər Məhkəmə Konvensiyanın və ona dair Protokolların müddəalarının pozulduğunu, lakin Razılığa gələn Yüksək Tərəfin daxili hüququnun yalnız bu pozuntunun nəticələrinin qismən aradan qaldırılmasına imkan verdiyini müəyyən edirsə, Məhkəmə zəruri halda, zərərçəkən tərəfə əvəzin ədalətli ödənilməsini təyin edir.
A. Zərər
43. Ərizəçilərdən hər biri mənəvi zərərə görə 10000 avro xahiş etdi.
44. Hökumət ərizəçilərin tələblərinin həddən artıq çox olduğunu bildirdi. 45. Hökumət iddia etdi ki pozuntunun tanınması istənilən ərizəçiyə dəyən mənəvi zərərə görə ədalətli əvəz təşkil edir.
B. Xərclər və məsrəflər
46. Ərizəçilər həmçinin Məhkəmə qarşısında çəkilmiş xərclərə görə birlikdə 2000 avro məbləğində kompensasiya xahiş etdilər.
47. Hökumət ərizəçilərin tələblərinin həddən artıq çox olduğunu iddia etdi.
48. Məhkəmənin təcrübəsinə əsasən, ərizəçiyə yalnız o halda çəkilən xərclərin və məsrəflərin əvəzi ödənilə bilər ki, həmin xərc və məsrəflərin həqiqətən, zəruri olaraq və ağlabatan kəmiyyətdə çəkilmiş olması göstərilsin. Hazırkı işdə, yuxarıda qeyd olunan meyarlara və əldə olan məlumatlara əsaslanaraq Məhkəmə ərizəçilərə birlikdə 2000 avro məbləğində ödəniş təyin etməyin ağlabatan olduğunu müəyyən edir.
C. Qərarın icrasının gecikdirilməsinə görə faiz
49. Məhkəmə məqsədəuyğun hesab edir ki, icranın gecikdirilməsinə görə faiz Avropa Mərkəzi Bankındakı kredit faizinin yuxarı həddinə əsaslanmalı və onun üzərinə daha üç faiz əlavə olunmalıdır.
BU SƏBƏBLƏRƏ GÖRƏ MƏHKƏMƏ YEKDİLLİKLƏ
1. Şikayəti qəbuledilən elan edir;
2. Konvensiyanın 11-ci maddəsinin pozulduğunu müəyyən edir;
3. Qərara alır ki Şikayəti Konvensiyanın 10-cu maddəsi altında ayrılıqda araşdırmağa ehtiyac yoxdur;
4. Qərara alır ki pozuntunun tanınması ərizəçilərə dəyə biləcək istənilən mənəvi zərərin ədalətli kompensasiyası üçün yetərlidir;
5. Qərara alır ki
(a) cavabdeh Dövlət Konvensiyanın 44-cü maddəsinin 2-ci bəndinə uyğun olaraq qərarın qüvvəyə mindiyi tarixdən üç ay ərzində ərizəçilərə məhkəmə xərcləri və məsrəflərinə görə birlikdə 2000 avro (iki min avro) məbləğini ödəniş zamanı qüvvədə olan kursa uyğun olaraq cavabdeh dövlətin milli valyutasına çevirməklə ödəməlidir;
(b) yuxarıda qeyd olunan üç aylıq müddət bitdikdən sonra qərarın icrasınadək gecikdirilmə müddəti ərzində yuxarıda göstərilən məbləğin üzərinə Avropa Mərkəzi Bankındakı kredit faizinin yuxarı həddi ilə hesablanmış faiz və onun üzərinə daha üç faiz gəlməlidir.
6. Ərizəçilərin əvəzin ədalətli ödənilməsi ilə bağlı iddiasının qalan hissəsini rədd edir.
Qərar ingilis dilində tərtib edilib və onun barəsində 17 iyul 2007-ci ildə Məhkəmə Reqlamentinin 77-ci qaydasının 2-ci və 3-cü bəndlərinə müvafiq olaraq yazılı şəkildə məlumat verilib.
Sally Dolle Françoise Tulkens
Katib Sədr
©Avropa Şurası/Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsi, 2012.
Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin rəsmi dilləri ingilis və fransız dilləridir. Bu tərcümə Avropa Şurasının İnsan Hüquqları üzrə Etibar Fondunun dəstəyi ilə həyata keçirilib (www.coe.int/humanrightstrustfund). Məhkəmə tərcüməyə və onun keyfiyyətinə görə heç bir məsuliyyət daşımır. Tərcüməni Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin presedent hüququnu təşkil edən işlərin daxil olduğu HUDOC məlumat bazasından (http://hudoc.echr.coe.int) və ya Məhkəmənin razılığı ilə yerləşdirilən istənilən digər məlumat bazasından yükləmək olar. Tərcüməni qeyri-kommersiya məqsədlərilə bu şərtlə yenidən nəşr etmək mümkündür ki, məhkəmə işinin tam adı, yuxarıda göstərilmiş müəllif hüququna dair qeyd və Avropa Şurasının İnsan Hüquqları üzrə Etibar Fonduna istinad göstərilsin. Tərcümənin hər hansı bir hissəsindən kommersiya məqsədi ilə istifadə etmək nəzərdə tutularsa, bu ünvana müraciət etmənizi xahiş edirik publishing@echr.coe.int.
© Council of Europe/European Court of Human Rights, 2012.
The official languages of the European Court of Human Rights are English and French. This translation was commissioned with the support of the Human Rights Trust Fund of the Council of Europe (www.coe.int/humanrightstrustfund). It does not bind the Court, nor does the Court take any responsibility for the quality thereof. It may be downloaded from the HUDOC case-law database of the European Court of Human Rights (http://hudoc.echr.coe.int) or from any other database with which the Court has shared it. It may be reproduced for non-commercial purposes on condition that the full title of the case is cited, together with the above copyright indication and reference to the Human Rights Trust Fund. If it is intended to use any part of this translation for commercial purposes, please contact publishing@echr.coe.int.
© Conseil de l’Europe/Cour européenne des droits de l’homme, 2012.
Les langues officielles de la Cour européenne des droits de l’homme sont le français et l’anglais. La présente traduction a été effectuée avec le soutien du Fonds fiduciaire pour les droits de l’homme du Conseil de l’Europe (www.coe.int/humanrightstrustfund). Elle ne lie pas la Cour, et celle-ci décline toute responsabilité quant à sa qualité. Elle peut être téléchargée à partir de HUDOC, la base de jurisprudence de la Cour européenne des droits de l’homme (http://hudoc.echr.coe.int), ou de toute autre base de données à laquelle HUDOC l’a communiquée. Elle peut être reproduite à des fins non commerciales, sous réserve que le titre de l’affaire soit cité en entier et s’accompagne de l’indication de copyright ci-dessus ainsi que de la référence au Fonds fiduciaire pour les droits de l’homme. Toute personne souhaitant se servir de tout ou partie de la présente traduction à des fins commerciales est invitée à le signaler à l’adresse suivante : publishing@echr.coe.int.